Archiwum recenzenckie

  „ Prawdziwa historia morderczej obsesji i tajemnic skrywanych przed najbliższymi ...” „Mąż, ojciec, dusiciel” autorstwa Ryana Green to już (o ile mnie pamięć nie myli) piąta części serii true crime, w której to autor rozkłada nam na czynniki pierwsze portery seryjnych morderców, których czyny wywróciły świat do góry nogami. Tym razem autor na celownik wybrał sobie Herba Baumeistera, który brutalnie wykorzystywał ciała swoich ofiar do spełnienia swoich cielesnych potrzeb, a następnie bez najmniejszych skrupułów pozbawiał je życia. Jesienią 1994 roku bawiący się w porośniętej drzewami części rodzinnej posiadłości trzynastoletni chłopiec natknął się na częściowo zwęglone ludzkie kości. Jego matka, Julie, uwierzyła w wyjaśnienia męża, Herba, że szkielet miał być pomocą naukową nieżyjącego już ojca anestezjologa. Herb Baumeister nie wiedział, co zrobić z kośćmi, więc zakopał je w ogrodzie na tyłach domu. Od tego czasu Herb coraz częściej dziwacznie się zachowywał. Kiedy wyjechał na wakacj

  Lubicie sięgać po polskich autorów? Jeśli chodzi o mnie, to podchodzę do nich z pewną rezerwą. Mam garstkę autorów, których książki biorę w ciemno, jednak kiedy otrzymałam wiadomość z propozycją zrecenzowania kolejnej książki  spod pióra Cyryla Sone oraz po zapoznaniu się z jej opisem, wiedziałam, że nie ma bata i muszę przeczytać „ Nigdy już nie uciekniesz ”.  Nie wiem, czy pamiętacie, ale drugi tom zrobił na mnie piorunujące wrażenie, dlatego też z niecierpliwością wyczekiwałam momentu, w którym w moje ręce trafi trzeci tom serii o prokuratorze Konradzie Kroonie! Latem 2010 roku w Trójmieście dochodzi do serii niewyjaśnionych zniknięć młodych dziewczyn. Pierwsze tropy prowadzą do luksusowego klubu dla bogatych biznesmenów. Ale nikomu nie zależy, by sprawa ujrzała światło dzienne… Po latach zawieszone śledztwo trafia na biurko Konrada Kroona – najbardziej nieustępliwego z gdańskich prokuratorów. Wbrew naciskom przełożonych Kroon zaczyna drążyć i dokopywać się do prawdy. A ta okazuje

  „Światła w popiołach” autorstwa Remigiusz Mroza to już (o ile mnie pamięć nie myli) piąty tom serii o przygodach Seweryna Zaorskiego. Jak pewnie wiecie (lub też nie) pewnego czasu postanowiłam zrobić sobie dłuższą przerwę od twórczości tego autora, ponieważ jego twórczość w pewnym stopniu mi się „przejadła”. Jednak postanowiłam skusić się na jego najnowszą książkę - głównie przez fakt, że jest to mój ulubiony cykl. Czy było warto wrócić do Mroza? Może i w trakcie lektury zabrakło mi tego wow, które towarzyszyło mi  w trakcie czytanie jego pierwszych dzieł, to przyznam, że tytuł ten czytało mi się dość dobrze. Wiele lat temu w trakcie licealnej imprezy w Żeromicach doszło do tragedii – dwoje nastolatków spłonęło w starym, porzuconym pustostanie. Sprawa została zakwalifikowana jako wypadek i odcisnęła się na lokalnej społeczności tak silnym piętnem, że nikt do niej nie wraca. Do czasu. Pewnego dnia w okolicy bowiem odnajduje się zwęglone ciało, które sprawia wrażenie, jakby zostało wyn