Przejdź do głównej zawartości

"Księżyc" Remigiusz Dudziec

 NIGDY NIE MOŻESZ BYĆ PEWNY, JAK DALEKO ZAPROWADZI CIĘ WYOBRAŹNIA... ALBO OBCA CYWILIZACJA...

Dzień dobry,

Przybywam do Was z recenzją książki Pana Remigiusza Dudziec pt. „Księżyc”. Pierwszy raz piszę recenzję od razu po przeczytaniu książki. Zazwyczaj biorę się za pisanie dzień lub dwa po przeczytaniu pozycji, by pozbierać wszystkie myśli, jednak tutaj musiałam pójść na przekór moim upodobaniom. „Księżyc” jest to dziwna historia z gatunku fantasy. Mając na myśli „dziwna” chodzi mi o pozytywne znaczenie tego słowa. A czemu tak uważam? O tym za chwilkę. Najpierw fabuła.

Czy są tutaj osoby, które wierzą w istnienie innych istot we wszechświecie? Ja po tej książce zaczęłam mocno się nad tym zastanawiać... Ale wracając do książki. Głównym bohaterem jest Tomek, dumny ojciec, świadek katastrofy ekologicznej. Wraz z przypadkowo spotkaną kobietą mężczyzna trafia na pokład statku kosmicznego zacumowanego na Księżycu. Szybko okazuje się, że pomieszczenie, w którym oboje się znajdują, to laboratorium, a otaczający ich Obcy nie mają przyjacielskich zamiarów... Czy możliwe będzie wydostanie się z kosmicznej pułapki i bezpieczne dotarcie do Ziemi?

No cóż... Po przeczytaniu tej lektury miałam starzyzny mętlik w głowie, pewnie to widać po mojej recenzji, bo jest odrobinę chaotyczna, ale zacznę od początku... Jak otworzyłam przesyłkę od wydawnictwa byłam zaskoczona wymiarami książki. Po jej opisie wyobrażałam sobie lekturę z ponad 200 stronami, a tutaj dostałam malutką książeczkę, która nie liczy nawet 100 stron. Według mnie ten fakt jest zaletą tej książki, ponieważ można ją zabrać w podróż pociągiem, czy autobusem i móc oderwać się od rzeczywistości na dwie godziny.
Idziemy dalej, teraz kilka słów o okładce. Muszę powiedzieć, że jest cudowna, ma w sobie pewnego rodzaju mrok, który zachęcił mnie do zrecenzowania tego tytułu. Górna część okładki odrobinę mnie przeraża - do tej pory mam ciarki na plecach jak na nią spojrzę...

Jeśli chodzi o początek historii to - według mnie - nie zachęca on do zapoznania się z tą fabułą. Jednak czym więcej stron przeczytamy, tym bardziej wgłębiamy się w zawiłą opowieść, która nie pozwoli szybko się od niej oderwać. „Księżyc” to jedna z tych książek, którą przeczytacie na raz!


Teraz kilka słów na temat akcji - rozwija się ona stopniowo, co w połączeniu ze stylem autora oraz monotonnymi opisami, nadaje tej historii niespotykany charakter. Książka ta żyje własnym życiem, co da się wyczuć w czasie czytania. Jeśli chodzi o zakończenie to po zamknięciu tej pozycji nie potrafiłam zebrać myśli. Nie potrafiłam stwierdzić co tak naprawdę spotkało naszych bohaterów. Niestety ten fakt razem z niezbyt ciekawym początkiem zmusza mnie do stwierdzenia, że jest to pozycja dobra z plusem, odrobinę brakuje jej by nadać jej tytuł bardzo dobra!


Kto z Was czytał? Jak wrażenia? A kto dopiero zamierza? Zapraszam do komentowania🤓
Miłego dnia💕

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

"Źródła Wełtawy" Petra Klabouchova

  Sięgacie po książki czeskich autorów? Ja niestety nie miałam do tej pory okazji, jednak kiedy tylko otrzymałam propozycję współpracy od Wydawnictwa Afera oraz dowiedziałam się, że w tym kryminale czeka na mnie wątek archiwistyczny - wiedziałam, że nadszedł ten moment, by sięgnąć po literaturę autorstwa naszych sąsiadów. ZARYS FABUŁY Surowa zima w lasach Szumawy. Przerażające znalezisko wstrząsa mieszkańcami pobliskich wsi. Ciało ubranej w obozowy pasiak trzynastolatki leży na pustkowiu, jakby wypluła je któraś z okolicznych gór. Terezka Velková, wzorowa uczennica, dobre dziecko. Skąd się tam wzięła? Dlaczego była tak ubrana? Sprawa jest łakomym kąskiem nie tylko dla brukowców, ale też dla prowincjonalnego komisarza, który widzi w niej szansę na ratowanie swojego dobrego imienia. Śledztwo budzi w miejscowej ludności wspomnienia dawnych krzywd, a w jego trakcie wychodzą na jaw zadziwiające fakty o tajnym obozie jenieckim, działającym kiedyś w głębi parku narodowego, przy samych źródłac

"Zaufaj mi" Jennifer L. Armentrout

  „ Czy chłopak, który uwielbia imprezować, grać w Call of Duty i oglądać w telewizji sporty walki może mieć duszę wrażliwca? ” „Zaufaj mi” autorstwa Jennifer L. Armentrout (autorkę m.in. cyklu Krew i Popiół) to druga część serii Zaczekaj na mnie, w której to poznajemy od nowa historię Avery oraz Camerona, jednak z męskiej perspektywy... Jak oceniam to spotkanie? Z jednej strony dobrze, jednak z drugiej czułam pewne dejavu, jednak o tym za chwilę ;) Cameron przywykł do tego, że zawsze dostaje to, czego chce. Spojrzenie jego błękitnych jak ocean oczu potrafi stopić lód w sercu każdej dziewczyny. Każdej, tylko nie Avery. Spotykają się tuż przed zajęciami z astronomii. Avera jest zachwycająca – burza rudych loków, duże brązowe oczy - do tego nieco zagubiona, bardzo zadziorna… i całkowicie odporna na wdzięki Camerona. Chłopak nie zamierza się jednak poddać. Powodem wcale nie jest urażona męska duma. Po prostu nie potrafi wyrzucić z głowy intrygującej 19-latki. Postanawia zrobić wszystko, b

"Pochłonięte" Martyna Bielska

  ” Demony mrocznej przeszłości Białegostoku wracają, by upomnieć się o tych, o których nikt nie chce pamiętać… ”   „ Pochłonięte ” autorstwa Martyny Bielskiej  to bardzo dobry kryminał, który totalnie mnie rozłożył - jak wiecie, od debiutów nie wymagam zbyt wiele, jedna k ta okładka, jak i działające na wyobraźnie opisy, czy dobrze przedstawiona praca śledczych zrobiło swoje... Lubicie historie, w których napięcie budowane jest z każda kolejną stroną? Jeśli tak, zapraszam na recenzję! Białystok, początek pandemii. Choć wszyscy pochowali się w domach w strachu przed zarazą, nie oznacza to, że na ulicach zrobiło się bezpieczne. Wręcz przeciwnie, to wymarzony czas na zabijanie. Dla prokuratora Narwiańskiego właśnie zaczyna się najtrudniejszy rozdział w jego dotychczasowym życiu zawodowym. Odnalezione przypadkowo zwłoki młodej kobiety, zabarwione na jaskrawy róż, są początkiem wyrachowanej gry mordercy z organami ścigania. Gry, w której każde kolejne ciało naprowadza na trop najmroczniejs